«Βόρειος Ελλάδα. 1994. Μια μέρα μες το καλοκαίρι. Μια ξεχωριστή μέρα. 30 του Ιούνη. Των Αγίων Αποστολών. Είμαστε στο Σοχό, 50 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης. Σε αυτόν τον τόπο κάποτε ζούσαν 10.000. Σήμερα οι περισσότεροι από αυτούς είναι ξενιτεμένοι, άλλοι στην Γερμανία και άλλοι στον Καναδά.» Με φόντο μια Ελλάδα που ερημώνει, αναμένοντας «ξεχωριστές μέρες» για να θυμηθεί κάτι από το ένδοξο παρελθόν της, μια παράδοση αντέχει στο πέρασμα του χρόνου ως διαρκή υπενθύμιση: αγώνες πάλης στο αλώνι στην άκρη του χωριού, με νέους από το Σοχό και τις Σέρρες να παλεύουν μέχρι να πέσει η νύχτα, ενώ λαϊκοί οργανοπαίκτες του δρόμου τους συνοδεύουν μέχρι τελικής πτώσης. Αύριο όλοι θα φύγουν και το χωριό θα ερημώσει ξανά. Πριν, όμως, ο Γιάννης Λάμπρου, με βλέμμα που τολμά να είναι ταυτόχρονα νατουραλιστικό και λυρικό, μελαγχολικό έως και σε σημεία ομοερωτικά διονυσιακό, θα έχει ταξιδέψει πάνω στις ατραπούς της «ασπρόμαυρης» δράσης καθώς αυτή συγκρούεται με την «έγχρωμη» ακινησία – κομμάτια αναπόσπαστα της ίδιας μυστηριακής τελετουργίας. Και με κέντρο βάρους δύο αντρικά κορμιά που μπλέκουν ιδρωμένα – σαν, λες, να έρχονται από την αρχαιότητα και οδεύουν προς την αιωνιότητα – θα έχει συνεισφέρει καθοριστικά στη μεγάλη συζήτηση για τα ανθρώπινα σώματα που, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν κρύβουν μέσα τους παρά αχαρτογράφητους ακόμη τόπους.
Γιάννης Λάμπρου
Ο Γιάννης Λάμπρου γεννήθηκε το 1954 στην Εύβοια. Σπούδασε στην κινηματογραφική σχολή «Ευγενία Χατζίκου», καθώς και στην Ecole des Haute Etudes στο Παρίσι. Ασχολήθηκε κυρίως με ταινίες ντοκιμαντέρ, οι οποίες τον ανέδειξαν σε έναν από τους κορυφαίους ντοκιμαντερίστες της νέας γενιάς. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος της Ε.Ε.Σ (Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών) από το 2000 έως το 2005, ενώ από τον Μάρτιο του 2008 ήταν Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Δικτύου Ντοκιμαντέρ. Δίδαξε θεωρία του ντοκιμαντέρ στο New York College. Έφυγε από τη ζωή στις 19 Απριλίου 2011.